თვითიზოლაციის ახალი რეალობები და ჩვენი ჯანმრთელობა

არავისთვის საიდუმლო არ არის, რომ ქალაქში, განსაკუთრებით მეგაპოლისში, გრძელვადიანი ცხოვრება სოფელთან შედარებით, თავისთავად მნიშვნელოვან ტვირთს წარმოადგენს ჩვენი ჯანმრთელობისთვის. ჩვენი კეთილდღეობის ყველაზე მნიშვნელოვანი კომპონენტიდან - ჰაერიდან დაწყებული, ჩვენ ვკარგავთ უჯრედების გაჯერების უნარს ჟანგბადის იმ რაოდენობით, რაც მათ ნამდვილად სჭირდებათ სიცოცხლისთვის და ეფექტური მეტაბოლიზმისთვის.

პანდემიასთან დაკავშირებით ქალაქის ბინაში იზოლაციის თანამედროვე რეალობა ახალ გამოწვევებს გვიქმნის. დღეს ჩვენი მოვალეობაა სახლში დარჩენა, რადგან ეპიდემიოლოგიური და სამედიცინო სამსახურების მუშაობის წარმატება დამოკიდებულია სწორედ იმაზე, თუ რამდენად შეგნებულად მივუდგებით ამ საჭიროებას. ამავე დროს, მე და შენ უნდა ვიზრუნოთ საკუთარ თავზე და ჩვენს ახლობლებზე. ჩვენ კომპეტენტურად უნდა მივუდგეთ ყოველდღიურ ცხოვრებაში არსებულ ახალ პირობებს, დროულად გავიგოთ და ვეცადოთ ჩვენი ჯანმრთელობისთვის მავნე იმ რისკფაქტორების განეიტრალება, რომლებმაც ახლა უკვე უფრო მეტ გავლენას ახდენს ჩვენზე, ვიდრე ადრე:

1. ჰიპოდინამია.  ჩვენი მეტაბოლიზმი აუცილებლად ნელდება აქტიური და საკმარისი მოძრაობის არარსებობის პირობებში, რომლის გაკეთება ძალიან რთულია სახლში.
2. ზედმეტი ჭამა. მუდმივი 24 საათიანი წვდომა მაცივარსა და გაზქურაზე, მოწყენილობა, ემოციების და კომუნიკაციის ნაკლებობა, ზოგადი ნერვოზულობა - ყველაზე მტკიცე ადამიანებსაც კი გადაჭარბებულ ჭამას აიძულებს. სამწუხაროდ, ტკბილეულის მოთხოვნილება ფსიქოლოგიურად იზრდება.
3. სტრესი. საგანგაშო სიახლეები, სამუშაო დატვირთვის ზრდა ან მისი დაკარგვა, გაურკვევლობა, შიში, მარტოობა ან მეგობრებთან და ოჯახის წევრებთან ერთდროულად კონტაქტის არარსებობა მრავალი ადამიანისთვის ზრდის საზოგადოების ზოგად საგანგაშო ფონს, რაზეც ყველა თავისებურად რეაგირებს.
4. დეზადაპტაცია. ცხოვრებისა და მუშაობის დიდი რაოდენობით ახალი პირობების ძალიან სწრაფად წარმოქმნა, რომელსაც ადამიანს არ აქვს დრო ფიზიკურად და ფსიქოლოგიურად მოერგოს.
5. დღის რეჟიმის დარღვევა. სამუშაო ადგილზე მუდმივი წვდომა და ერთსა და იმავე დროს ადგომისა და სამუშაოსთვის მზადების აუცილებლობის არარსებობა არღვევს ადგომისა და ძილის რიტმს, „შლის“ სამუშაო დღის დროს. ბევრმა ადამიანმა დისტანციურად მუშაობა უფრო დამღლელად მიიჩნია.
6. ჰიპოქსია. გაზაფხულის მატყუარა მზე გვიხმობს ფანჯრისა და აივნის გახსნისკენ, რათა სუფთა ჰაერით აივსოს ჩვენი ბინები.  მაგრამ მათ დიდი ხნით ღია დატოვება არ შეგვიძლია, რადგან გარეთ ჯერ კიდევ ძალიან ცივა, და ეს სწრაფად შეგვიძლია შევამჩნიოთ დაგუბებული ცხვირით. დღეს ჩვენ ნაკლებ ჟანგბადთან გვაქვს წვდომა, თუნდაც ქალაქის ჰაერიდან, რომელიც ჩვენს გარშემოა.  ისევ და ისევ, კუნთების აქტიური მუშაობის არარსებობის გამო, ზოგადად, დღის განმავლობაში ნაკლებად ხშირად და ნაკლებად ღრმად ვსუნთქავთ, ვიდრე ადრე.